Z dwóch powodów. Po pierwsze, mniejsza liczba studentów, to szansa na częste kontakty z nauczycielami akademickimi, nie tylko w ramach konsultacji ale również podczas zajęć.

Małe grupy laboratoryjne, ćwiczeniowe i projektowe pozwalają nauczycielom na bardziej wnikliwą analizę wykonywanych przez studentów prac. W konsekwencji, studenci mają okazję weryfikować swoją wiedzę i umiejętności w bezpośrednim kontakcie.

Studenci są traktowani podmiotowo, co w przypadku dużych uczelni, na których studiuje  tysiące studentów, jest mocno ograniczone.  Po drugie, wprowadzona w 2018 roku ustawa o szkolnictwie wyższym zmieniła zasady  funkcjonowania polskich uczelni. Obecnie, rozwój uczelni w dużej mierze jest uwarunkowany  uzyskaną  kategorią naukową, jako wynik  ewaluacji  aktywności naukowej  w okresie czterech ostatnich lat. 

Dwa  spośród trzech  kryteriów są decydujące tj. publikacje oraz wykonane projekty badawcze.  W rezultacie uczelnie promują pracowników, którzy aktywnie działają w obu obszarach nie zawsze zbieżnych z praktyką  zawodową.

W przypadku kierunków kształcenia  związanych z branżą budowlaną problem kompetencji zawodowych,  pracowników prowadzących tzw. przedmioty kierunkowe,  jest szczególnie istotny. 

Pozycja  absolwentów  wchodzących po studiach na rynek pracy w dużym stopniu  zależy  od ich wiedzy praktycznej zdobytej podczas zajęć.  

Dlatego  tak ważną rolę w procesie kształcenia studentów odgrywają pracownicy posiadający stosowną wiedzę popartą np. posiadanymi uprawnieniami budowlanymi.  Wydział ILŚiG PK zatrudnia obecnie wielu specjalistów posiadających odpowiednie kwalifikacje zawodowe  wymagane w branży budowlanej, co czyni nas jednym z najmocniejszych wydziałów  o profilu budowlano-instalacyjno-geodezyjnym w Polsce.